“Vijf weken logeer ik hier al in het gastenverblijf. Ons kind werd uit het ziekenhuis in Groningen overgeplaatst naar het UMC Utrecht en elke dag twee uur op en neer rijden is teveel. Mijn vrouw hoorde van deze plek in het ziekenhuis, waar je als familie van een patiënt kunt logeren. Het grote voordeel is dat je niet vanuit een hotel in de stad met de bus of taxi naar het ziekenhuis hoeft te komen. Je bent binnen vijf minuten bij degene die je nodig heeft, dag en nacht. Dat haalt een hoop stress weg.”
“Het gastenverblijf is echt een hele prettige bijkomstigheid in een nare situatie. Hier te kunnen zitten, dat geeft een rustig gevoel. Zo heb je meer tijd om te slapen en bij te komen. Het voelt hier ook echt wel als thuis, een veilige thuishaven. Wat voor dag je ook hebt gehad, hier kun je je gewoon terugtrekken, ook tussendoor. Ik noem het een plek buiten het ziekenhuis, in het ziekenhuis. Er komt hier geen arts binnen. De eerste nacht was ik verbaasd hoe stil het was. Van het hele gebeuren in het ziekenhuis krijg je niets mee.”
“Er zijn acht logeerkamers en een grote huiskamer. Zo’n logeerkamer is ook een beetje een woonkamer. Er is een tv, een zitje en een koelkast. Ik ontbijt graag in mijn eigen kamer en kijk Netflix op de iPad. Boodschappen moet je zelf halen, er is gelukkig een supermarkt op loopafstand. Er is ook een keuken, waar iedereen gebruik van kan maken. Soms krijg ik een uitnodiging van andere gasten ‘eet je een bordje mee?’. Maar ik kook het liefst in m’n eentje, meestal al om half vijf. Dat ligt aan mij hoor, zo zit ik gewoon in elkaar.”
“Hoe lang gasten blijven, hangt af van de medische situatie van de patiënt. Bijvoorbeeld iemand uit Limburg, die de avond tevoren kwam voor vroege afspraak in het ziekenhuis. Een stel uit China zat hier enkele maanden. En laatst zat hier een gezin twee weken. Dan bouw je wel een band op, want je komt elkaar tegen en maakt een praatje. Het gaat hier niet alleen over ziekte hoor, er wordt ook gelachen. Je kunt niet de hele dag huilend rondlopen, dan red je het gewoon niet.”
“Ik ben muzikant. Thuis heb ik een muziekstudio ingericht om dancemuziek te maken en piano te spelen. Hier in het gastenverblijf staat ook een piano, daar speel ik wel eens op. Heerlijk. Beneden in de hal van het ziekenhuis staat ook een piano. Maar daar zou ik niet zo gauw achter gaan zitten, dat trekt de aandacht teveel naar mij en dat hoeft van mij niet zo.”
“Het mooie is, dat ze niet zomaar opeens komen aankloppen om je kamer schoon te maken. Dit vragen ze altijd een dag van tevoren, zodat je er rekening mee kunt houden. Dat vind ik bijzonder prettig. Je hebt zo echt privacy en weet dat je niet gestoord wordt, als je een flinke huilbui zou hebben ofzo.”
“Rina is de vaste coördinator hier. Je kunt haar echt alles vragen. Ze is ook oprecht belangstellend naar hoe het met je gaat. En verder draait het gastenverblijf helemaal op de vrijwilligers. Zonder hen geen verblijf, zij zorgen voor de opvang, geven je een rondleiding en maken een praatje. Toen we hier een week zaten, kwamen we erachter dat er geen wasmachine is. Even die stress van ‘hoe moet dat nou?’ Dan ga je samen op zoek naar een oplossing. Ook werd er een keer een extra matras voor ons geregeld, toen onze dochter hier was. Zo konden we als gezin een avond bij elkaar zijn. Dat hebben we zeer gewaardeerd. Zolang het nodig is, blijven wij hier graag.”
