Hester den Ruijter, hoofdonderzoeker Experimentele Cardiologie bij Divisie Hart & Longen, is per 1 juni benoemd tot hoogleraar Cardiovascular disease in women bij de Faculteit Geneeskunde van de Universiteit Utrecht.

Met haar leerstoel wil de nieuwe hoogleraar zich de komende vijf jaar richten op het eerder opsporen van hart- en vaatziekten. “Mijn groep van postdocs, artsen in opleiding, biomedische wetenschappers en analisten, werkt aan een test om hart- en vaatziekten bij vrouwen eerder op te sporen”, legt Hester uit. “Daarnaast willen we met het onderzoek beter in kaart krijgen welke vrouwen klachten hebben door problemen in kleine bloedvaten en spasmen, en hoe die ontstaan. Als we dat beter begrijpen, maken we ook meer kans om goede therapieën te ontwikkelen.”

In 2010 startte Hester den Ruijter als postdoc onderzoeker bij het Julius Centrum in het UMC Utrecht. Drie jaar later begon ze bij het Laboratorium voor Experimentele Cardiologie waar ze haar onderzoekslijn naar verschillen in hart- en vaatziekten bij mannen en vrouwen heeft opgezet. “De kennis over hart- en vaatziekten bij vrouwen is minder is dan de kennis over deze ziekten bij mannen”, vertelt Hester. “Wat we wel al weten, is dat er interessante verschillen zijn tussen mannen en vrouwen in de ontwikkeling en uiting van hart- en vaatziekten.”

Diversiteit in onderwijs
Binnen het onderwijs wil Hester zich richten op meer aandacht voor diversiteit. “Diversiteit is breder dan verschillen tussen mannen en vrouwen, maar gaat over dat iedereen recht heeft op een goede gezondheid en op een passende zorg, ongeacht of je geslacht, culturele achtergrond en leeftijd. Als het gaat over vrouwen met hart- en vaatziekten gaan we, in samenwerking met de Hartstichting en de NVVC, werken aan een kennisplatform dat breed informatie gaat geven over dit onderwerp. Dit kennisplatform is niet alleen voor onderzoekers en artsen, maar juist ook voor patiënten, en andere geïnteresseerden.”

Onderzoek vertalen naar kliniek
De onderzoeksresultaten van haar groep vertaalt Hester de komende jaren door naar de kliniek. Ze vindt translationeel onderzoek, van lab tot bed, het meest inspirerend omdat de technieken snel veranderen. “In zowel klinisch onderzoek als fundamenteel onderzoek worden in een snel tempo relevante ontdekkingen gedaan. Ik vind het heel motiverend om dat aan elkaar te verbinden en door te vertalen naar de klinische praktijk. Hiervoor is een goede samenwerking belangrijk, vooral ook met de patiënten. Als deze vertaling naar kliniek lukt, is mijn missie geslaagd.”