Toen luchtvaartstudent Diederick (23) lichamelijke klachten kreeg, moest hij een MRI-scan laten maken. Dat ging ontzettend mis: Diedericks Cochleair Implantaat (C.I.) scheurde uit zijn hoofd. De beelden redden wel zijn leven. Om niet nog een keer zo’n nare ervaring mee te hoeven maken, ging Diederick tijdens zijn studie aan de slag voor een oplossing. Hij ontwierp een hoofdband die MRI-scans mogelijk maakt voor mensen met een C.I. “Twee weken later ging ik probleemloos door de MRI.”
Negentien jaar oud was hij, toen Diederick – inmiddels 23 jaar – opeens pijnen in de rechterkant van zijn gezicht kreeg. Ook zijn rechterschouder en linkerbeen begonnen pijn te doen. In het ziekenhuis konden de artsen niets vinden. De pijn werd steeds erger en erger. Na een halfjaar zakte Diederick in elkaar. Om te kijken wat er mis was, moest er een MRI-scan gemaakt worden. Dit was gevaarlijk, want Diederick heeft een Cochleair Implantaat (C.I.). Een C.I. is een baanbrekende uitvinding die compleet dove mensen weer hun gehoor teruggeeft. Dit doet het implantaat door middel van elektroden die tegen de gehoorzenuw aanliggen. Een nadeel van zo’n C.I. is dat een MRI-scan eigenlijk onmogelijk is, omdat het magnetische veld van de scanner dan aan de magneet in het implantaat trekt. Veel klinieken hebben hun eigen manieren om een MRI toch mogelijk te maken, maar een goede oplossing is er eigenlijk niet. Het resultaat is altijd veel pijn en vaak een heroperatie om het implantaat weer terug te zetten.
Toch een MRI
Gewapend met een omwikkeld hoofd met drukverband gaat Diederick noodgedwongen de MRI-scanner in. Toch scheurt het implantaat van Diedericks schedel. Dat leverde ontzettend veel pijn op. De MRI-beelden redden wel zijn leven. “De volgende dag werden we meteen opgebeld,” herinnert Diederick zich. “We moesten met spoed naar het ziekenhuis komen.” Diederick bleek een bijna-dwarslaesie in zijn nek te hebben die niet door andere scans was opgepikt. Door de desastreuze afloop wilden de artsen niet nog een keer een MRI-scan te gebruiken, maar de PET- en CT-scans lieten niet genoeg van de dwarslaesie zien om die effectief te kunnen behandelen. Na drie jaar behandeling zonder resultaat besloten de artsen om toch weer een MRI-scan te proberen.