Ad had een druk leven maar een verwaarloosde verkoudheid zorgde ervoor dat zijn hartspier werd aangetast. “In de periode voordat ik ziek werd, was ik een druk mannetje”, vertelt hij. “Ik werkte als bedrijfsmaatschappelijk werker bij de PTT en had veel nevenactiviteiten. Een virusinfectie zorgde ervoor dat het bergafwaarts ging en dat mijn gezondheid in kritieke toestand kwam. Ik kreeg angstaanvallen en kon soms amper lopen. Vaak schrok ik ’s nachts zwetend wakker, maar zonder dat ik het wist of wilde toegeven (naar later bleek) dat hartstilstanden de oorzaak waren. Dit was het keerpunt. Ik besefte me dat het een hopeloze strijd was en besloot de huisarts te bellen.”
De huisarts wist direct dat het goed mis was. Binnen tien minuten stond de ambulance voor de deur. “Ik werd met spoed overgebracht naar het Diaconessenhuis. Ik kreeg trombose in mijn arm wat onderzoeken naar het vinden van de oorzaak moeilijk maakte. Al snel bleek dat ik 11 hartstilstanden per nacht had”. De diagnose was cardiomyopathie.
Ad werd naar het UMC Utrecht overgebracht voor verdere behandeling. “Na een open hartoperatie met vijf omleidingen en diverse complicaties werd mijn toestand eerder slechter dan beter en leek er geen zicht op herstel. In 2007 is uiteindelijk besloten een steunhart te plaatsen in afwachting van een harttransplantatie. Vanaf dat moment stond ik op de wachtlijst voor een donorhart en had ik weer enig zicht op een toekomst. Hoewel het een lange en zware tijd was, ben ik vol lof over al het personeel in het UMC Utrecht, met name de intensive care, de cardiologen, het verplegend personeel, de fysiotherapie, het steunhartteam en niet te vergeten Dr. J. Lahpor. Mensen met hart voor hun werk en dat voelde als een warme deken.”
Ongeveer vijf jaar geleden kreeg Ad zijn donorhart. Het herstel ging voorspoedig (‘na vier dagen stond ik al naast mijn bed’) en inmiddels kan hij zijn dagelijkse bezigheden weer uitvoeren. “Ik geef nu voorlichting op basisscholen over het leven met een donorhart en het belang van donorregistratie.”
Het aantal donaties op Ad’s actiepagina stroomt binnen. Hij hoopt dat ook veel andere (ex)patiënten mee zullen doen met de Tandemtocht en hun eigen actiepagina aan zullen maken. “Uit eigen ervaring weet ik hoe belangrijk het is dat er veel meer onderzoek wordt gedaan naar hartfalen. Door meer onderzoek kunnen onderzoekers de oorzaken van het ontstaan van hartfalen ontdekken en betere behandelingen voorschrijven. Hopelijk kan het aantal patiënten met hartfalen daardoor in de toekomst worden verminderd. Dit is het minste wat ik kan doen.”
Ad vindt de tandemtocht een mooi gebaar naar zijn donor, dat hij dit weer kan en mag doen had hij niet kunnen bedenken. Hij wil hiermee ook andere hartpatiënten een “hart onder de riem” steken. “Bewegen is goed, mensen moeten meer bewegen. Zeker de mensen die iets aan hun hart hebben of hebben gehad. Ik ga in actie voor onderzoek naar hartfalen. Het is leuk en waardevol om tijdens de tandemtocht in gesprek te zijn met artsen en lotgenoten.”
