In aflevering twee van ‘Het Kinderziekenhuis’ maken we kennis met Maura. Sinds haar negende is ze reumapatiënt in het Wilhelmina Kinderziekenhuis. Nu, tien jaar later, wordt ze behandeld in het ‘grotemensenziekenhuis’: het UMC Utrecht. “Het gaat goed met me, en het kan niet beter worden dan dat het nu is.”

In de auto trok de toen negenjarige Maura bij elke hobbel haar schouders op van de pijn. Die pijn in haar nek, daar begon het mee. Het duurde lang voordat er een duidelijke diagnose werd gesteld. Verschillende onderzoeken, zowel fysiek als psychologisch, leverden geen duidelijke resultaten op. Pas na twee jaar na pijn in haar kaak en knie, kwam de diagnose: Maura had jeugdreuma.  

Ik was zelf erg koppig, hoe erg kon reuma nou zijn?  

Als kind begreep Maura de ernst van haar situatie niet. Maura: “Ik moest altijd heel voorzichtig doen, geen gekke bewegingen maken. Ik mocht van groep vier tot groep zeven niet buitenspelen in de pauze. Ik kon niet meedoen met gym. Omdat er een botje in mijn nek ‘dwars’ zat, kon dat mijn ruggenmerg raken en zou ik volledig verlamd kunnen raken. Dit zorgde voor veel bezorgdheid bij mijn ouders. Ik was zelf erg koppig, hoe erg kon het nou zijn? Ik ben zo veel vrienden verloren en mijn groei stopte. Het was geen leuke tijd.”  

Lees verder via hetWKZ.nl