“Het gaf mij op de een of andere manier rust dat Vajèn in het WKZ lag. Ik had het gevoel dat ze nu veilig was. Ondanks dat het super spannende weken waren. De eerste dag dat ze het ziekenhuis binnenkwam, was ze zo ziek dat de situatie levensbedreigend was. Het was een hele heftige periode in ons en natuurlijk ook in Vajèn haar leven. Ik denk hier nog dagelijks aan terug.
Wij hebben de zorg van de verpleging, dokters, pedagogisch medewerkers, voedingsassistenten, maatschappelijk werkers en alle andere die ik nog vergeten ben als heel prettig ervaren. Er werd altijd naar ons geluisterd en we kregen steeds heel veel informatie. Ook mochten we altijd bezoek ontvangen. Met oud en nieuw kregen we zelfs alcoholvrije champagne zodat we er ondanks alle ellende toch nog wat van konden maken. En niet te vergeten was het voor ons zoontje ‘leuk’ om bij zijn zusje op bezoek te gaan. Hij kon met de fietsjes door de gangen rijden en er was een heleboel speelgoed. Wanneer wij even van de afdeling weg wilden om bijvoorbeeld te lunchen of naar de Ronald McDonald woonkamer te gaan, werd er extra op Vajèn gelet door de pedagogisch medewerkers. Als er dan iets was, werden we direct gebeld.
Ik heb sinds het ziekenhuisbezoek enorm veel respect voor iedereen gekregen die in het WKZ werkt. Het is mooi, maar vooral ook heel erg dankbaar werk. Gelukkig is Vajèn er weer helemaal bovenop gekomen en hebben wij weer een gezonde dochter.”
